วัฒนธรรมเยอรมัน ในแง่สถาบันครอบครัว (ผู้นำยุโรป) 

แยกห้องส่วนตัวให้เด็ก

คนเยอรมันจะชอบอยู่กันแบบเป็นครอบครัวขนาดเล็ก คือมีแค่พ่อแม่และลูก ส่วนปูย่า ตายายจะแยกอยู่อีกบ้านหนึ่งอย่างชัดเจน

ไม่ค่อยพวกเค้าอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ อาจจะมาเยี่ยมมาหากันบ้างในวันหยุดนี่ก็เป็นสิ่งบ่งชี้ว่าคนแก่สามารถดูแลตัวเองได้ (ส่วนหนึ่งเพราะได้รับการช่วยเหลือจากรัฐ

เงินสำหรับค่าใช้จายในชีวิตประจำวันของผู้อายู่ มีมากพอในการอยู่คนเดียวได้สบาย) ที่น่าสนใจสุดๆ

คือแม้เค้าจะเป็นครอบครัวขนาดเล็ก แต่ก็ยังมีการแยกโซนห้องส่วนตัวของเด็กตั้งแต่ยังเป็นทารก คือพ่อแม่กับลูกที่แม้เป็นเด็กเล็กก็จะแยกกันนอน เหมือนที่เราเคยเห็นในภาพยนต์ฝรั่งเลยครับ

โดยอาจจะติดกล้องวงจรปิดในห้องเด็กไว้ สำหรับการคอยดูแลสอดส่อง โดยส่วนตัวผมคิดว่าการทำอย่างนี้เป็นเรื่องที่สำควรทำนะครับ เพราะจะทำให้เด็กมีความเป็นตัวของตัวเอง มีความกล้าผจณภัย เรียนรู้สิ่งใหม่ๆด้วยตัวเอง

อย่างที่เรามักได้ยินกันบ่อยๆว่าทำไมฝรั่งเค้ามีความกล้า บ้าบิ่น เพราะเค้าโดนเลี้ยงมาแบบนั้นครับ

ครั้งที่ผมไปเยอรมนีเดือนแรกๆ เวลาเห็นพ่อแม่พาลูกเล็กออกไปวิ่งเล่น ก็จะมีเหตุการณ์ที่เด็กวิ่งล้ม ตอนแรกผมแปลกใจมากว่าทำไมพ่อแม่ถึงไม่รีบวิ่งไปยกเด็ก

พวกเค้าปล่อยเด็กลุกขึ้นเอง แม้เด็กจะร้องเลียงขนาดไหน ผมได้มีโอกาสพูดคุยกับคนที่นั่นจึงรู้ว่าเป็นการฝึกเด็กให้กล้าช่วยเหลือตนเองครับ

บ่อยครั้งที่เด็กประถมที่นั่นเดินทางด้วยเครื่องบินหรือรถไฟเพียงคนเดียว แต่การทำแบบนี้ได้ก็ต้องยอมรับว่าเพราะสังคมเค้าเอื้ออำนวยหลายอย่างทั้งเศรษฐกิจและโครงสร้างพื้นฐาน  

ไม่ค่อยเห่อเด็กกัน 

วัฒนธรรมเยอรมัน อีกอย่างหนึ่งที่ผมคิดว่าไม่เหมือนฝั่งเอเชีย คือการที่ผู้ใหญ่ที่นั่นไม่นิยมเห่อเด็กทารกหรือเด็กเล็กซักเท่าไหร่

แม้เด็กจะมีหน้าตาน่ารักขนากไหน พวกเค้าจะไม่เอาใจ และตามใจ (แต่ก็รักเด็กนะครับ) โดยปกติฝั่งเอเชียบ้านเรา

เราอาจจะเห็นกันบ่อยว่าเวลาญาติพี่น้องคนไหนพาเด็กทารกยิ่งหน้าตาหน้ารัก ผิวเนียนๆ จ้ำหม่ำด้วยแล้ว

ก้นแทบไม่ติดพื้นเลยเพราะจะมีคนแย่งกันอุ้มตลอดเวลา แต่สำหรับที่เยอรมนีจะไม่ค่อยเห็นแบบนี้กัน

แต่ไม่ใช่ว่าเค้าไม่มองเด็กเลยนะ ถ้าเป็นการเล่นเล่นจ๊ะเอ๋๋กับเด็กในที่สาธารณะ เช่นในรถไฟก็มีเป็นปกติ

แม้จะเป็นที่คนแปลกหน้าที่เดินผ่านๆมาเฉยๆ ไม่ได้รู้จักกันก็ตาม เค้าก็กล้ามาเล่นกับเด็กนะครับ เล่นต่อหน้าพ่อแม่เด็กกันเลย เป็นปกติ

โดยทั่วไปคนเยอรมันจะไม่เดินเข้าไปอุ้มเด็กกัน แม้จะเป็นลูกของญาติหรือของเพื่อนหรือเป็นหลานก็ตาม

ถ้าไม่จำเป็น ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนกันครับ แต่คิดว่าก็ดีนะเด็กจะได้ไม่ระคายเคือง และไม่รู้สึกว่าโดนโอ๋เกินไป

แต่ในทางวิชาการด้านการเชิงวัฒนธรรม ก็ไม่ทราบเหมือนกันครับว่าทำไมเค้ามีวัฒธรรมแบบนี้

ความเจ้าชู้ ไม่ค่อยมี

หัวข้อนี้ผมขอกล่าวถึงผู้เป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นวัฒนเยอรมัน

ที่ผมอยากเล่ามากที่สุดเลยครับ ขอพูดถึงผู้ชายเยอรมันผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวนิดนึงนะครับ

เพราะตัวผมก็เป็นผู้ชายเลยน่าจะเข้าใจถึงพฤตกรรมมากกว่า เข้าเรื่องเลยดีกว่า คือคุณพ่อบ้านที่นั่นจะมีความเป็นสุภาพบุรุษมากๆ

รับผิดชอบและแคร์สมาชิกคนอื่นๆในครอบครัวแบบสุดๆ

(ผมไม่ได้อวยนะครับ ส่วนใหญ่เขาจะเป็นแบบนั้นจริงๆถามใครก็ได้)

ไม่สำคัญว่าภรรยาเขาจะสวยหรือหน้าตาธรรมดา ก็จะได้รับความเอาใจใส่อยู่เสมอแม้จะเวลาผ่านไป ร่างกายหน้าตาจะเปลี่ยนไปแค่ไหน 

ไม่ค่อยมีเหตุการณ์สามีหนีไปกุ๊กมีกิ๊สักเท่าไหร่

เรียกได้ว่าเลือกใครเป็นคู่ชีวิตแล้วรับผิดชอบจริงๆ ไม่รู้ว่าประเทศอื่นๆเป็นแบบนี้ไหมนะครับ อิอิ

สัมพันธ์ชีวิตคู่ยังดีเสมอ แม้วัยแก่ชรา

ภาพที่จะเห็นกันได้ชินตา ไม่ว่าจะเป็นบนทางเดินฟุตบาท สถานีรถไฟ สวนสาธารณะ คือการที่ผู้สูงอายุรุ่นคุณตาคุณยายเดินจับมือกันเป็นคู่ 

ดูแล้วช่างน่ารักจริงๆ แต่ก็อดสงสัยในใจไม่ได้ว่า เค้าไม่เขินกันหรืออายุก็ไม่ใช่น้อยๆกันแล้ว

ตอนนั้นผมลองจิตนาการว่าถ้าผมเป็นคุณตาตอนนั้นจะกล้าเดินจับมือแฟนในที่สาธารณะท่ามกลางผู้คนไหม

คุณล่ะกล้าทำไหมครับในรุ่นวัย 70 หรือความจริงแล้วสิ่งนี้เป็นเรื่องธรรมดามากๆ แต่เพราะผมไม่ค่อยได้เจอแบบนี้เองที่ผ่านมา

เลยคิดว่าไปเรื่องแปลกถ้าใช่ก็คงเป็นอีกหนึ่งวัฒนธรรมที่ไม่คุ้นชิน แต่ประทับใจสุดๆครับ